Ks. Eugeniusz Burzyk przypomniał, że geneza opłatka sięga początków chrześcijaństwa, kiedy do kościoła przynoszono chleby. Część z nich kapłan przemiał w Ciało Chrystusa, a część tylko błogosławił, by wierni mogli zabrać je do domów i podzielić się z tymi, którzy nie byli na Mszy. Opłatek jest więc symbolem tamtego błogo-sławionego chleba, wskazuje na Eucharystię, zaprasza nas do kościoła na Mszę Świętą i przyjęcia Komunii Świętej, a przedtem do skorzystania z sakramentu pokuty.

Proboszcz wspomniał jedenastodniowy strajk w obronie kopalni: „Rok temu też łamałem się z wami opłatkiem, a trzy tygodnie później rozpoczęliście podziemny strajk. Od pierwszego dnia codziennie odprawiałem Mszę Świętą w waszej intencji. Powiedziałem wtedy, że będę odprawiał tak długo, jak długo będziecie strajkować, nawet przez wiele miesięcy. Robiłem to nie tylko dlatego, że jestem proboszczem największej parafii w okolicy, na terenie której mieszka wielu górników, ale także dlatego, bo opłatek zobowiązuje”. Przypomniał, że łamiąc się opłatkiem zapewniamy drugiego człowieka o naszej życzliwości; dając mu kawałek opłatka, dajemy siebie i bierzemy za niego odpowiedzialność.

„Pracowałem pod ziemią i bardzo dobrze znam smak węgla. Przed rokiem po ponad trzydziestoletniej przerwie poczułem go znowu. Podczas łamania opłatkiem każdemu górnikowi podawałem rękę, a ręka górnika jest zabrudzona węglem. Po pewnym czasie moja ręka też była brudna od węgla. Spożywając tą samą ręką kawałki opłatka poczułem w ustach węgiel – smak waszej trudnej i niebezpiecznej pracy. Szkoda, że ludzie, którzy w dzisiejszych czasach tak chętnie wypowiadają się na temat górnictwa, nie znają smaku węgla” – dodał ks. Eugeniusz Burzyk, zapewniając, że dla niego – kapłana i górnika, który ponad rok przepracował pod ziemią – uściśnięcie spracowanych, zabrudzonych węglem górniczych rąk, to zaszczyt i satysfakcja.


Zdjęcia: Jerzy Zajda