Wszystkich Świętych czy Święto Zmarłych?

Wszystkich Świętych czy Święto Zmarłych?
Zdj. Jerzy Zajda
Od lat niektórzy dziennikarze i osoby występujące publicznie błędnie nazywają 1 listopada – Świętem Zmarłych. Ta niewłaściwa nazwa używana jest nieświadomie przez wielu wiernych, także ludzi związanych z kościołem i poważnie traktujących swoją wiarę i życie religijne. Tymczasem w tym dniu oddajemy cześć nie wszystkim zmarłym, ale Wszystkim Świętym, czyli ludziom zbawionym, którzy już cieszą się oglądaniem Boga i mogą wstawiać się w niebie za nami. Święto Zmarłych czy też Dzień Zaduszny, a dokładnie: Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych, obchodzimy 2 listopada. Wtedy to modlimy  się za ludzi, którzy przed spotkaniem z Bogiem muszą odpokutować za swoje grzechy w czyśćcu.

Co się dzieje z człowiekiem po śmierci?

Kościół naucza, że dusza ludzka jest bezpośrednio stworzona przez Boga. Nie jest ona «produktem» rodziców; jest nieśmiertelna, dlatego nie ginie po oddzieleniu się od ciała w chwili śmierci. Połączy się na nowo z ciałem w podczas zmartwychwstania. W chwili śmierci dusza ma trzy możliwości – w zależności od tego w jakiej sytuacji moralnej był umierający człowiek. Może od razu zaznać szczęścia oglądania Boga [śmierć w stanie łaski uświęcającej]; dostąpić potępienia [śmierć grzechu ciężkim]; przejść proces oczyszczenia w czyśćcu [śmierć w grzechu lekkim]. Marek Skwarnicki wspomina jak po śmierci Jana Pawła II z dachu Sukiennic oglądał kroczący w ciemnościach ulicami Krakowa pochód tysięcy młodych ludzi ze świecami w dłoniach. Angielski dziennikarz zapytał go: – Co pana zdaniem powiedziałby Jan Paweł II, gdyby to widział? – Przecież on na to patrzy! – odpowiedział Skwarnicki.

Jak wygląda niebo?

Nie jest bujaniem na niebieskich obłokach, nic nie robieniem czy zażywaniem wyrafinowanych przyjemności. Niebo to wspólnota życia i miłości z Trójcą Świętą, Maryją i wszystkimi zbawionymi (zob. J 14, 1-14). Nie jest konkretnym miejscem w czasie i przestrzeni, ale stanem. Niebo jest tam, gdzie jest wszechobecny Bóg. Święty Paweł napisał: „Bo w rzeczywistości jest On niedaleko od każdego z nas. Bo w nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy” (zob. Dz 17, 27-28).

Kto znajdzie się w piekle?

Bóg nie przeznacza nikogo do piekła. Można znaleźć się tam tylko dobrowolnie, rezygnując z Jego miłości i umierając w grzechu śmiertelnym. Nawet w ostatniej sekundzie życia człowiek może szczerze żałować za swoje grzechy i uniknąć potępienia, podobnie jak jeden ze złoczyńców [łotrów] ukrzyżowanych razem z Jezusem (zob. Łk 23, 39-43). Piekło to wieczne oddalenie od Boga, a jedynie w Bogu człowiek – jako Jego stworzenie – może przeżywać szczęście.

Na czym polega czyściec?

To stan, w jakim znaleźli się ludzie, którzy zmarli pojednani z Bogiem, ale przed wejściem do nieba ich miłość musi zostać oczyszczona, by mogli uzyskać odpowiednią świętość. Takim oczyszczeniem może być tęsknota za Bogiem, wyrzuty sumienia, żal czy wstyd za popełnione grzechy. Pismo święte nie używa słowa „czyściec”, jednak wskazuje na miejsce, w którym po śmierci można dostąpić oczyszczenia. Juda Machabeusz zebrał dwa tysiące drachm, by złożyć ofiarę za grzechy żołnierzy, którzy zginęli w boju (zob. 2 Mch 12, 39-44). Jezus przestrzegał, że grzech przeciwko Duchowi Świętemu nie zostanie odpuszczony ani w tym wieku, ani w przyszłym (zob. Mt 12, 32), czyli są grzechy, które mogą zostać odpuszczone po śmierci. O istnieniu czyśćca pisał św. Paweł: „Ten zaś, którego dzieło spłonie, poniesie szkodę: sam wprawdzie ocaleje, lecz tak jakby przez ogień” (1 Kor 3, 14-15).

Kim są święci?

Sztuka i literatura przedstawiają często świętych jako osoby śmiertelnie poważne, zazwyczaj z aureolą nad głową, ze złożonymi rękami, wzrokiem skierowanym ku niebu; opisując ich życie jako niezwykłe i cudowne. Tak rozpowszechniło się przekonanie, że świętość nie jest dla przeciętnego człowieka; niejako „zawodowo” mogą ją osiągnąć niektórzy kapłani, zakonnice i zakonnicy. Tymczasem do świętości powołani są wszyscy, ponieważ Duch Święty rozlewa miłość Bożą w sercach wszystkich ludzi. Dzięki tej miłości są zdolni miłować Boga i bliźnich, bez względu na stan czy i wykonywany zawód. Ludzie, którzy w szczególny sposób wyróżnili się w czynieniu miłości czy poświęcili życie w obronie wiary mogą zostać przez Kościół kanonizowani, czyli oficjalnie ogłoszeni świętymi. Jest jednak wielu ludzi, którzy prowadzą święte życie, ale wiedza o ich dobrych czynach nie jest powszechnie znana. Również i oni są świętymi, którym oddajemy cześć 1 listopada, prosząc ich o wstawiennictwo u Boga.

Adres parafii

Parafia pw. Matki Bożej Bolesnej
ul. Prymasa Wyszyńskiego 20, 32-626 Jawiszowice
Parking przed kościołem od ul. Turystycznej
tel. 794 795 794 - dyżur kapłana
e-mail: parafia@materdolorosa.pl

Ofiara na kościół
Konto bankowe:
Bank Spółdzielczy w Miedźnej, Oddział Brzeszcze
27 8446 1016 2002 0075 5825 0001

więcej
Realizacja: Wdesk
2007 - 2024 © Parafia p.w. Matki Bożej Bolesnej w Jawiszowicach - Osiedle Brzeszcze Polityka cookies
zamknij
 Ten serwis, podobnie jak większość stron internetowych wykorzystuje pliki cookies. Dowiedz się więcej o celu ich używania i zmianie ustawień cookie w przeglądarce. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. | Polityka cookies
Ofiara na kościół